Αφήνουμε τον άνεμο να μας παρασύρει , να φτάσουμε στον ουρανό (ωρός=φύλακας + άνω ).
Στον ουρανό , που σαν φύλακας μας κρατά στη γη και περιμένει να ξαναβρούμε την παιδικότητα μας φτάνοντας στη σοφία , για να μας αφήσει να περάσουμε . Γιατί ο Θεός δίνει την αγάπη του στο πεπερασμένο ενώ ο άνθρωπος στο άπειρο .
Διασχίζουμε τις έρημες χώρες των άγονων χρόνων , για να φτάσουμε στη στιγμή της υπέρβασης . Διακρίνουμε τα ίχνη από τα πατήματα μας στα αυριανά ποιήματα , οδηγούμαστε στο κέντρο της σιωπής για να γεμίσουμε τον κόσμο με τραγούδια .
Δεν λυγάμε . Είμαστε άνδρες κι ο ανήρ είναι ο προς τα άνω αίρων . (Πλάτων , Κρατύλος 414)
Είμαστε ο Ίκαρος , ο ίκων (αφικνούμενος) δια της άρσεως (απο το αίρω , άρω) στα ύψη .
Είμαστε Έλληνες και οι Έλληνες παρότι ευσεβείς δεν σκύβουν , ούτε καν όταν προσεύχονται , επικαλούνται τους ουράνιους Θεούς με απλή ανάταση των χεριών .
("Λαοί δ΄ ηρήσαντο (προσευχήθηκαν) , Θεοίσι δε χείρας ανέσχον " Ιλιάδα Η177).
"Είσαι Έλληνας ? Τι προσκυνάς ? Σηκώσου απάνου !
Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε . Λέγε " (Νίκος Καζαντζάκης)
Αυτοί που προσκυνούν , αισθάνονται κατώτεροι , κι ο κατώτερος λέγεται .ήττων και ηττάται . Μα εμείς θα νικήσουμε . 'Οπως νίκησαν και οι παλαιοί , αυτοί που δοκίμασαν πρίν απο εμάς και έγιναν ήρωες (από το ήρι=νωρίς).
Και η λέξη ήρως σε όλες τις γλώσσες είναι ελληνική . Ο ηρωισμός δηλώνεται Ελληνικά . Ακόμα και ο κύριος (HERR) στα γερμανικά από τον ήρωα ονομάστηκε . Οι Ρώσοι τον προφέρουν "γκερόϊ" και οι Ιάπωνες "χιρόσι" . Στην Ταϊτή "hiro"και στην Πολυνησία "whiro" . Και ενώ ηρωϊσμός είναι το να προτιμάς "τεθνάναι καλώς ή σωθήναι αισχρώς " , η δειλία είναι να πιστεύεις "κρείττον είναι σωθήναι ή τελευτήσαι καλώς"(Αριστοτέλης). Και το δειλός (δέω=φοβάμαι + ίλη=στρατός) είναι αυτός που φοβάται να πολεμήσει , είναι ο κακός (χακός >κακός από το χάζω=υποχωρώ).
Η Ελληνική γλώσσα ονόμασε το αντίθετο του καλού κακό , για να εξισώσει το κακό με την ατιμία της οπισθοχωρήσεως .
Πάμε λοιπόν . Η ελευθερία δεν έχει σύνορα . Ο Όλυμπος (ολόλαμπος) ουρανός δεν θα μας φράξει .
Μπορεί να μην τρώμε αμβροσία(α στερητικό και βροτός , αυτό δηλαδή που δεν τρώνε οι θνητοί) και να μην πίνουμε νέκταρ (νη=αρνητικό μόριο και κτώμαι , δηλαδή αυτό που δεν γίνεται κτήμα κανενός) , αλλά γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη αρετή δεν είναι η ελευθερία , είναι να πολεμάς για την ελευθερία .
"... Η Ελευθερία ...
Αυτή επτέρωσε τον Ίκαρον.
Κι αν έπεσε ο πτερωθείς ,
επνίγη θαλασσωμένος .
Αφ΄υψηλά όμως έπεσε
Και απέθανεν ελεύθερος ..."(Ανδρέας Κάλβος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου