ΕΚΕΙ

Εκεί που το πνεύμα είναι ανήσυχο και ο νους δεν βολεύεται
Εκεί που το ποτάμι της γνώσης δεν έχει στερέψει απο την ανομβρία της αυθεντίας
Εκεί που τα δέντρα της προσπάθειας καρπίζουν
Εκεί που η θάλασσα της τιμής γλυστράει στις αμμουδιές του καθήκοντος
Εκεί που στο χωράφι του λόγου δεν φυτρώνουν αγριάδες ψέματος , αλλά ανθίζουν πράξεις
Εκεί που η λίμνη της λογικής δεν αποξηράθηκε από την συνήθεια
Εκεί που ο ουρανός του μέλλοντος ρίχνει αστραπές ελπίδας
Εκεί παιδί μου προσπάθησε να πας
Εκεί είναι η πατρίδα μας .

Μην ξεχαστείς , όπως κι εγώ , και σκύψεις το κεφάλι
για να γλυτώσεις τάχα μου από μικρές λακκούβες .
Ψηλά πάντα ατένιζε , ακόμα κι όταν πέφτεις .
Κι αν βρεθείς κατάχαμα , μη χάσεις το κουράγιο .
Κοίτα προς τον ορίζοντα , που ακόμα και τώρα βρίσκεται
                  στο ύψος των ματιών σου .

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αφήνουμε τον άνεμο να μας παρασύρει , να φτάσουμε στον ουρανό (ωρός=φύλακας + άνω ).
Στον ουρανό , που σαν φύλακας μας κρατά στη γη και περιμένει να ξαναβρούμε την παιδικότητα μας φτάνοντας στη σοφία , για να μας αφήσει να περάσουμε . Γιατί ο Θεός δίνει την αγάπη του στο πεπερασμένο ενώ ο άνθρωπος στο άπειρο .
Διασχίζουμε τις έρημες χώρες των άγονων χρόνων , για να φτάσουμε στη στιγμή της υπέρβασης . Διακρίνουμε τα ίχνη από τα πατήματα μας στα αυριανά ποιήματα , οδηγούμαστε στο κέντρο της σιωπής για να γεμίσουμε τον κόσμο με τραγούδια .
Δεν λυγάμε . Είμαστε άνδρες  κι ο ανήρ είναι ο προς τα άνω αίρων . (Πλάτων , Κρατύλος 414)
Είμαστε ο Ίκαρος , ο ίκων (αφικνούμενος) δια της άρσεως (απο το αίρω , άρω) στα ύψη .
Είμαστε Έλληνες και οι Έλληνες παρότι ευσεβείς δεν σκύβουν , ούτε καν όταν προσεύχονται , επικαλούνται τους ουράνιους Θεούς με απλή ανάταση των χεριών .
("Λαοί δ΄ ηρήσαντο (προσευχήθηκαν) , Θεοίσι δε χείρας ανέσχον " Ιλιάδα Η177).
"Είσαι Έλληνας ? Τι προσκυνάς ? Σηκώσου απάνου !
Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε . Λέγε "  (Νίκος Καζαντζάκης)
Αυτοί που προσκυνούν , αισθάνονται κατώτεροι , κι ο κατώτερος λέγεται .ήττων και ηττάται . Μα εμείς θα νικήσουμε . 'Οπως νίκησαν και οι παλαιοί , αυτοί που δοκίμασαν πρίν απο εμάς και έγιναν ήρωες (από το ήρι=νωρίς).
Και η λέξη ήρως σε όλες τις γλώσσες είναι ελληνική . Ο ηρωισμός δηλώνεται Ελληνικά . Ακόμα και ο κύριος (HERR) στα γερμανικά από τον ήρωα ονομάστηκε . Οι Ρώσοι τον προφέρουν "γκερόϊ" και οι Ιάπωνες "χιρόσι" . Στην Ταϊτή "hiro"και στην Πολυνησία "whiro" . Και ενώ ηρωϊσμός είναι το να προτιμάς  "τεθνάναι καλώς ή σωθήναι αισχρώς " , η δειλία είναι να πιστεύεις "κρείττον είναι σωθήναι ή τελευτήσαι καλώς"(Αριστοτέλης). Και το δειλός (δέω=φοβάμαι + ίλη=στρατός) είναι αυτός που φοβάται να πολεμήσει , είναι ο κακός (χακός >κακός από το χάζω=υποχωρώ).
Η Ελληνική γλώσσα ονόμασε το αντίθετο του καλού κακό , για να εξισώσει το κακό με την ατιμία της οπισθοχωρήσεως . 
Πάμε λοιπόν . Η ελευθερία δεν έχει σύνορα . Ο Όλυμπος (ολόλαμπος) ουρανός δεν θα μας φράξει .
Μπορεί να μην τρώμε αμβροσία(α στερητικό και βροτός , αυτό δηλαδή που δεν τρώνε οι θνητοί) και να μην πίνουμε νέκταρ (νη=αρνητικό μόριο και κτώμαι , δηλαδή αυτό που δεν γίνεται κτήμα κανενός) , αλλά γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη αρετή δεν είναι η ελευθερία , είναι να πολεμάς για την ελευθερία .
"... Η Ελευθερία ...
Αυτή επτέρωσε τον Ίκαρον.
Κι αν έπεσε ο πτερωθείς , 
επνίγη θαλασσωμένος .
Αφ΄υψηλά όμως έπεσε
Και απέθανεν ελεύθερος ..."(Ανδρέας Κάλβος)

ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και βρίσκω ότι έχει ένα σημαντικό πρόβλημα . Είναι λίγο βαρετός . Όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια , γι αυτό τελικά όλοι βαριούνται . Είναι βέβαια και θέμα παιδείας . Όλοι ξέρουν τα ίδια , πάνω κάτω , πράγματα , βλέπουν τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση , μιλούν συνέχεια για το παρελθόν τους . Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τίποτα ενδιαφέρον . Κανείς δεν αναρωτιέται για τα πιο βασικά πράγματα που ενώ τα ρωτούσε όταν ήταν παιδί και κανείς δεν του απαντούσε , αποφάσισε πια να μην ξαναρωτήσει και επομένως να μην μάθει . Μα τα πιο σπουδαία πράγματα , τα μαθαίνεις όταν είσαι παιδί , αλλά μετά πρέπει να τα ξεχάσεις , αν θέλεις να μεγαλώσεις . Το ψιθύρισμα του γρύλλου και το μονότονο τραγούδι της βροχής έρχονται σε σένα απο το σκοτάδι , σαν μακρινό κρυφομίλημα των παιδικών σου ονείρων .
Ξέρω όμως , πιο είναι το πρόβλημα . Εγώ . Και οι φίλοι μου , που είναι σαν και μένα παράξενοι , και θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος  και να γίνει σαν και εμάς . Να μπορεί να ακούει το κλάμα του ξύλου στο τζάκι , το  παράπονο του λουλουδιού όταν ο ήλιος του κλέβει την τελευταία του δροσοσταλίδα , τη μουσική της αιωνιότητας στο θόρυβο των στιγμών που διαβαίνουν . Μα καλά , πώς δεν τα ακούτε ? Έχω παρατηρήσει ότι έχετε πολύ οξυμένη ακοή , μόλις πέσει ένα νόμισμα στο πάτωμα , γυρίζετε αμέσως το κεφάλι σας να δείτε μήπως είναι δικό σας . Αλλά ξέχασα , έχετε εξασκήσει τις αισθήσεις σας , τη λογική σας , τη φαντασία σας , σε ότι σας δίδαξαν . Στο χρήμα .
Μα χρήμα είναι ότι είναι χρήσιμο ("χρήματα είναι αν χρήσιμα είη " Πλατ. Ερυξ.17) και σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πολύ πιο χρήσιμα πράγματα από το χρήμα .
Σκεφτείτε λίγο τι σας έχουν μάθει .
Ότι το χρήμα (το χρήσιμο δηλαδή) είναι το νόμισμα . Μα το νόμισμα ετυμολογείται απο το νέμω (=μοιράζω) και παρόλα αυτά δεν σας το μοιράζουν . Από το νέμω παράγεται το νομίζω , άρα τα νομίσματα νομίζετε ότι τα έχετε . Άλλοι τα έχουν . Εσείς κρατάτε κάτι τσαλακωμένα βρωμόχαρτα που νομίζετε ότι είναι νομίσματα .
Και είστε τόσοι πολλοί που το πιστεύετε ώστε το κάνατε πραγματικότητα .
Γι αυτό σας λέω ότι το πρόβλημα είμαι εγώ και οι φίλοι μου , που δεν νομίζουμε το ίδιο πράγμα . Εμείς για νόμισμα έχουμε τον άνεμο (α στερητικό + νέμω) , ο οποίος δεν μοιράζεται , ανήκει σε όλους . Ανοίγουμε το στόμα μας , αναπνέουμε (ανα+ πνοή=πνεύμα) το πνεύμα που ανήκει σε όλους μας και γινόμαστε πλούσιοι . Παίρνουμε με την αναπνοή μας , το πνεύμα που εξέπνευσαν οι παππούδες μας , και εκπνέουμε αφήνοντας το πνεύμα πάλι ελεύθερο να ταξιδέψει στις επόμενες γενιές , να το γευτούν και να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας . Εμείς ζητάμε την ουσία . Εσείς γυρίζετε γύρω απο αυτήν , περί αυτής , και ψάχνετε την περι-ουσία . Και νομίζετε ότι αν αποκτήσετε περιουσία θα αποκτήσετε και εξουσία .ΛΑΘΟΣ . Η εξ-ουσία προέρχεται εκ της ουσίας ,αλλά εσείς γυρίζετε γύρω γύρω και δεν φτάνετε ποτέ σε αυτήν . Και όταν λέμε εξουσία , δεν εννοούμε εξουσία πάνω σε άλλους , αλλά στον ευατό μας . Κι αυτό λάθος σας το έχουν μάθει . Η ουσία προέρχεται απο το ρήμα ειμί (είμαι , με  μετοχή θηλυκού= ούσα ) και αφορά εμένα όχι τους άλλους .
Και ενώ μαζεύετε αυτά που νομίζετε ως νομίσματα , πλούσιοι δεν γίνεστε . Γιατί πλούσιος είναι αυτός που έχει πλέονα ουσία και όχι νομίσματα . Είστε πτωχοί (εκ του πτώσσω=δειλιώ , φοβάμαι , ζαρώνω ), δηλαδή φοβιτσιάρηδες . Δεν τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε τα νομίσματα των άλλων και να ψάξετε για τα δικά σας . Σας κάλυψαν την αλήθεια , και αυτός που καλύπτει λέγεται κλέπτης .
Καταλαβαίνετε τώρα , ότι αυτά που ξέρετε είναι όλα λάθος .
Ξεκινήστε από την αρχή , αφήστε την ψυχή σας ελεύθερη να ταξιδέψει να βρεί τα χρήματα . Βγείτε το βράδυ , την ώρα που όλοι κοιμούνται στο μπαλκόνι σας και ακούστε τον άνεμο . Επικεντρώστε εκεί την προσοχή σας . Θα τον ακούσετε να μιλάει στη μυστική γλώσσα των πουλιών . Και όταν σας ρωτήσει ποιά είναι αυτή η αόρατη φλόγα του σκοταδιού που το τρεμόπαιγμα της είναι τ΄άστρα , εσείς μην ντραπείτε να δακρύσετε . Γιατί τ΄άστρα τρεμοπαίζουνε καθώς το μάτι ανοιγοκλείνει λίγο πριν δακρύσει .

Η ΦΩΝΗ

Έχεις παρατηρήσει ότι υπάρχει κάποιος μέσα σου που σου μιλά ? Καθώς διαβάζεις αυτό το κείμενο , άκου τη φωνή μέσα σου , που επαναλαμβάνει αυτά που διαβάζεις . Για προσπάθησε να την σταματήσεις . Για διάβασε χωρίς να ακούς τη φωνή . Ξεκίνα πάλι να διαβάσεις από την αρχή το κείμενο προσπαθώντας να μην ακούς τη φωνή .
Δεν μπορεις να την σταματήσεις ? Δεν γίνεται να μην την ακούς ?
Ποιός είναι αυτός που μιλά ? Από που ακούγεται η φωνή ? Μπορείς να μειώσεις την ένταση της ?
Σταμάτα για ένα λεπτό να διαβάζεις και δοκίμασε .
Την γνωρίζεις αυτή τη φωνή ? Την έχεις ξανακούσει ?
Είναι η ίδια φωνή που μέσα στην πιο μεγάλη σου χαρά φωνάζει "Πονάω , θέλω να ξεφύγω από τη χαρά σου ."
Είναι η ίδια φωνή που μέσα στην πιό μεγάλη σου απελπισία φωνάζει " Δεν απελπίζομαι ! Παλεύω ! Θα σηκωθώ ξανά ! "
Είναι η ίδια φωνή που μέσα στην πιό μεγάλη σου αρετή φωνάζει " Δεν με χωρά η αρετή , δεν μπορώ να αναπνεύσω , μικρός είναι ο Παράδεισος και σαν άνθρωπος μου φαίνεται ο Θεός σου . Δεν τον θέλω . "
Η φωνή αυτή δεν είναι δική σου . Δεν μιλάς εσύ , μιλούν οι πρόγονοι σου , αυτοί που έγιναν πάθη και ιδέες και ορίζουν τη θέληση και την πράξη σου . Μιλούν οι απόγονοι σου . Όταν θυμώνεις , ένας προπάππος σου προσπαθεί να ξεφύγει από μέσα σου , όταν αγαπάς ένας απόγονος προσπαθεί να έρθει στον κόσμο , όταν κοιμάσαι ξυπνούν όλοι οι πρόγονοι σου και σε διατάζουν .
"Μην πεθάνεις για να μην πεθάνουμε " φωνάζουν μέσα σου οι νεκροί "Δεν προφτάσαμε να κοιμηθούμε με τις γυναίκες που ποθήσαμε . Κοιμήσου εσύ . Δεν προφτάσαμε να κάνουμε πράξεις τις ιδέες μας . Κάντες εσύ . Δεν προφτάσαμε να ζήσουμε . Ζήσε εσύ . ΛΥΤΡΩΣΕ ΜΑΣ "
Αυτή η φωνή είναι που αποδεικνύει πως έχεις ευθύνη . Κι η ευθύνη είναι σαν μιά πόρτα κλειδωμένη . Κοιτάς από την κλειδαρότρυπα και βλέπεις μέσα , όλα τα βλέπεις . Πρέπει να την ανοίξεις .
Δεν κυβερνάς μόνο τη μικρή , ασήμαντη σου ύπαρξη , αλλά κάθε σου πράξη επηρεάζει χιλιάδες μοίρες . Καθώς περπατάς ανοίγεις ένα μονοπάτι , που θα γίνει η αυριανή λεωφόρος που θα βαδίσουν όλοι σου οι απόγονοι .
Όταν φοβάσαι , ντρέπονται χιλιάδες ψυχές πρίν και μετά από εσένα .
Όταν πράττεις γενναία , αντρειεύεις και υψώνεις όλη την γενιά σου .
Δεν είσαι ένας ! Κάθε φορά που μάχεσαι , παίρνεις δύναμη απ΄όλους τους προγόνους , δίνεις ελπίδα σε όλους τους απογόνους . Μην σταματάς , πολέμα καθε τι που σε βολεύει . Άκου τη φωνή και προχώρα .
" Πού πάμε ? Θα νικήσουμε ποτέ ? Προς τι όλη τούτη η μάχη ?
Σώπα ! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε ! "   (Νίκος Καζαντζάκης)

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ

Ο καθένας μας έχει ένα όνομα . Μπορεί να νομίζουμε ότι τα ονόματα είναι αναγνωριστικοί ήχοι ή απλές ετικέτες κοινωνικής ταυτότητας , αλλά τα ονόματα κρύβουν μια έμφυτη δύναμη .
Συνήθως αποκτούμε τα ονόματα από το όνομα του παππού ή της γιαγιάς μας . Έχετε σκεφτεί γιατί ? Μα γιατί ενδόμυχα γνωρίζουν οι γονείς μας , χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνονται , ότι παίρνοντας το όνομα του παππού , θα πάρουμε και τα χαρακτηριστικά του , που τόσο θαύμαζαν .Μην ξεχνάτε ότι ο παππούς είναι ο πατέρας του γονέα και επομένως πρότυπο του .
Τα ονόματα δεν είναι ουσιαστικά όπως γνωρίζετε από την γραμματική , αλλά επίθετα . Δηλώνουν κάποια ιδιότητα . Το πόσο μεγάλη δύναμη εξασκεί το όνομα στον κάτοχο του , φανταστείτε το απο ένα παράδειγμα . Αν ένα παιδί με το που γεννιόταν , το φώναζαν συνέχεια βλάκα , φαντάζεστε ότι ήταν δυνατό να γίνει ποτέ έξυπνο ? Επομένως κάθε όνομα εξασκεί μία συγκεκριμμένη δύναμη αναλόγως με αυτό που σημαίνει . Ο μόνος τρόπος να αποφύγεις αυτήν την δύναμη , είναι να αλλάξεις το όνομα . Αυτό ακριβώς συμβαίνει κατά την χειροτονία των ιερέων . Αλλάζουν όνομα , προκειμένου να πάρουν τις νέες δυνάμεις του ονόματος (που είναι όνομα αγίου ) και να απαλλαχθούν από τις παλαιές . Το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους μύστες . Ο Αριστοκλής , ο υιός του Αρίστωνα και της Περικτυόνης , μετονομάστηκε και έγινε ο γνωστός μας Πλάτων .
Αν , λοιπόν , γνωρίζεις το όνομα κάποιου  , γνωρίζεις και τις ιδιότητες του , τα χαρακτηριστικά του , την ψυχή του . Γι αυτό τον λόγο , οι μυημένοι έχουν πάντα το πραγματικό τους όνομα μυστικό , γιατί αν κάποιος το μάθει και το προφέρει θα αποκτήσει τη γνώση και κατά συνέπεια τη δύναμη που αυτό κρύβει . Και τα πιό δυνατά ονόματα και επομένως άφαντα είναι τα ονόματα των Θεών . Το "Θεός " είναι ιδιότητα , προέρχεται απο το ρήμα θέω = τρέχω ,γιατί σύμφωνα με τον Πλάτωνα  , πρωταρχικός Θεός ήταν ο ήλιος που έτρεχε στο στερέωμα.( Κρατύλος  , 397C). Το πραγματικό , όμως , όνομα του Θεού μας είναι άφαντο και απρόφερτο . Είναι το γνωστό τετραγράμματο YHVH , που ουδείς γνωρίζει πως προφέρεται ,αλλά το διαβάζουν Ιαβέ ή Γιαχβέ . Η λέξη "Γιαχβέ" γράφεται με τέσσερα σύμφωνα γιατί η εβραϊκή γλώσσα δεν είχε φωνήεντα . Όταν ο ιερέας διαβάζοντας τα ιερά κείμενα έφτανε στο ΙΑΒΕ , επειδή δεν επιτρεπόταν να προφέρει το όνομα του Θεού , όφειλε να διαβάζει Αντονάι ,( που σημαίνει  Κύριος ) αντί για ΙΑΒΕ . Όταν τον 7° αιώνα , άρχισαν να χρησιμοποιούνται φωνήεντα στην εβραϊκή γλώσσα , οι γραφείς πρόσθεσαν τα φωνήεντα της λέξης Αντονάι ανάμεσα στα τέσσερα σύμφωνα  , υπονοώντας ότι έπρεπε να διαβάσουν Αντονάι και όχι Ιαβέ . Αλλά τον 14° αιώνα , όταν οι Χριστιανοί μοναχοί αντέγραφαν τα κείμενα , δεν το γνώριζαν αυτό με εποτέλεσμα να δημιουργηθεί η υβριδική λέξη Ιεχωβάς , σαν όνομα του Θεού .
Για να πιστείτε για τη δύναμη του ονόματος του Θεού και επομένως και για τη μυστικότητα του σας θυμίζω την τρίτη από τις δέκα εντολές . "Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω , ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα αυτού επί ματαίω ." .
Συλλογιστείτε λίγο σχετικά με το δικό σας όνομα . Ψάξτε ,βρείτε τη σημασία του , παρατηρήστε τις ιδιότητες που σας έχει μεταδώσει . Και πρός Θεού ,μην αφήνετε άλλους να σας το αλλάζουν .
Σαν το φίλο μου , που τον βάφτισαν Αθανάσιο ,δηλαδή αθάνατο , και τον φωνάζουν όλοι Θανάση , δηλαδή θνητό .

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Δελφοί είναι ο ομφαλός της γης . Τι σημαίνει όμως αυτό ? Για να βρούμε την αληθινή σημασία των λέξεων θα ανατρέξουμε στην ετυμολογία (έτυμο=αλήθεια) .
Δελφοί είναι μια λέξη που την χρησιμοποιούμε καθημερινά ακόμα και σήμερα . Μόνο που βάζουμε ένα -α- μπροστά και γίνεται αδελφοί . Δελφύς σημαίνει μήτρα και με το -α- που δηλώνει το ομοούσιο γίνεται αδελφός (δηλαδή απο την ίδια μήτρα ).
Ο Ομφαλός τώρα προέρχεται από την λέξη ομφή που  σημαίνει την θεική φωνή (οι άλλες δύο φωνές είναι η αυδή που είναι η ανθρώπινη φωνή και όσσα ή όττα η μαντική φωνή).
Άρα ο ομφαλός είναι το σημείο απ' όπου βγαίνει η θεική φωνή μέσω της ιέρειας του Απόλλωνα , της Πυθίας . Και η Πυθία όταν μιλάει , όταν αγορεύει , γίνεται Πυθαγόρας , ο μεγαλύτερος μύστης όλων των εποχών . Κι ο μύστης είναι αυτός που κατέχει το μυστικό .Κι αυτό το μυστικό βρίσκεται μέσα στον καθένα μας .
Είτε το ξέρεις , είτε όχι , κουβαλάς μέσα σου το μέγα μυστικό . Μην ξεχνάς ότι προέρχεσαι από μια μήτρα (δελφύς)  και η θεική φωνή έχει αποτυπώσει ανεξίτηλα το σημάδι της πάνω στην κοιλιά σου (ομφαλός) . Ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνεσαι , το νιώθεις . Το νιώθεις κάποιες στιγμές που σαν αστραπή φωτίζουν τις νύχτες της μίζερης λογικής σου .
"Αχ ! Το αίμα ποτέ δεν ξεχνάει , βόγγει μέσα μας ποταμός όλο βόρβορο , σφαγές και σπόρους , κι ως βρεί χαμηλωμένη τη στενή , δική μας συνείδηση να μη φυλάει το φράχτη , τον συντρίβει κι αναπηδάει πάνου στα χείλια και στα μάτια , με φωνή και θέληση .Και ξαφνικά , μέσα σε αστραπή , θωρούμε πίσου χιλιάδες χρόνια και τρέμομε . Η σημερινή , φτωχή και μίζερη , όλο φρόνηση ,λογική και συμβιβασμό ψυχή μας είναι φλούδι φτενό που μάχεται να σκεπάσει και να πνίξει μέσα , βαθιά μας , φοβερές αρχέγονες δυνάμεις . Μα έρχουνται οι αστραπές ετούτες , έρχεται ο ύπνος , έρχεται ο Προφήτης και σπά τη φλούδα και τις ελευτερώνει !" (Νίκος Καζαντζάκης ,Συμπόσιον )
Κι αυτό το μυστικό , στο κρατάνε μυστικό , γιατί αν μάθεις ότι ο Θεός κατοικεί μέσα σου , τότε είσαι ανίκητος . Και δεν θα το ήθελαν .

ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Εθνική επέτειος σήμερα και πρώτη φορά βρέθηκα σε παρέλαση ως θεατής . Μπορεί να έχω παρελάσει ως μαθητής και ως στρατιώτης , αλλά ως θεατής πρώτη φορά πήγα .
Θυμάμαι ότι κάθε φορά που θα γινόταν παρέλαση , προσπαθούσα να την αποφύγω . Θεωρούσα ότι ήμουν μια μαριονέτα ανάμεσα σε άλλες , ότι ήταν χαμένος χρόνος , ότι θα μιλούσε κάποιος και θα έλεγε πράγματα που κανείς δεν άκουγε .
Σήμερα όμως παρέλασε ο γυιός μου . Μπορεί να μην είδα το προσωπό του , γιατί όταν πέρασε από μπροστά μου ήταν γυρισμένος από την άλλη , προς τους επισήμους , αλλά συγκινήθηκα . Συγκινήθηκα και μετάνιωσα .
Μετάνιωσα που τόσα χρόνια δεν είχα πάει ούτε σε μια παρέλαση , μετάνιωσα που δεν κράτησα ποτέ μια Ελληνική σημαία ούτε την κρέμασα ποτέ στο μπαλκόνι μου . Μετάνιωσα που λοιδωρούσα αυτούς που έκαναν όσα εγώ κορόιδευα . Βλέπετε είμαι "αριστερός" , από "αριστερούς γονείς" και είχα μάθει τόσα χρόνια ότι οι παρελάσεις είναι για τους εθνικόφρονες , τη σημαία την κρέμαγαν στα μπαλκόνια τους μόνο οι "δεξιοί" και όλοι αυτοί δεν ήταν παρά Αμερικανόφιλοι και πουλημένοι ( η ηγεσία τους τουλάχιστον ) στις ξένες δυνάμεις και στην πλουτοκρατία . Κι εγώ , λοιπόν , που ήμουν γνήσιος πατριώτης κρατούσα στις διαδηλώσεις την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο . Μόνο που αυτή η σημαία , ήταν σημαία άλλου κράτους και όχι της Ελλάδας . Εγώ , ο γνήσιος πατριώτης κυμάτιζα τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης και κατηγορούσα ως προδότες αυτούς που κρατούσαν τη σημαία της Ελλάδας . Θεωρούσα πολεμοκάπηλους και ιμπεριαλιστές , όλους τους άλλους εκτός από εμένα που πίστευα ότι μόνο με τα όπλα θα έρθει η επανάσταση . Μια επανάσταση που αν πετύχαινε θα απαγόρευε τις επαναστάσεις . Θεωρούσα τον ευατό μου δημοκράτη , παρόλο που πίστευα σε μια δικτατορία (έστω και του προλεταριάτου) . Θεωρούσα ηλίθιους , προπαγανδιστές και πολεμοχαρείς αυτούς που τραγουδούσαν το "έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ" και ήθελαν να απελευθερώσουν τη Βόρειο Ήπειρο ,αλλά πατριώτες , αγωνιστές και επαναστάτες αυτούς που ήθελαν να απελευθερώσουν το Αφγανιστάν , το Ιράν και τη Νικαράγουα . (Βέβαια και αυτοί που αγαπούσαν τη Βόρειο ΄Ηπειρο , αποδείχτηκε ότι δεν αγαπούσαν τους Βορειοηπειρώτες )
Σήμερα , λοιπόν , συγκινήθηκα . Συγκινήθηκα , όχι επειδή είδα τους γραβατωμένους επισήμους (ας τους πει κάποιος να βγάλουν τις γραβάτες , γιατί οι θηλιές τους μας προκαλούν ) , οι οποίοι αν είχαν λίγο τσίπα δεν θα ήταν πάνω στο βάθρο( αλλά θα κρύβονταν στο βάραθρο ) , ούτε επειδή άκουσα τους λόγους τους . Συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα τον όρκο που είχα δώσει ως στρατιώτης "Ορκίζομαι να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου , τη Σημαία . Να μην την εγκαταλείπω , μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτήν. "
Συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα τον εύζωνα Κουκίδη που στις 6 Απριλίου 1941 ,όταν οι Γερμανοί ανέβηκαν στην Ακρόπολη για να υψώσουν τη σβάστιγγα , υπέστειλε την Ελληνική σημαία , τυλίχτηκε με αυτήν και πήδησε στο κενό , πιστός στον όρκο που εγώ δεν είχα κρατήσει .
Μπορεί οι παρελάσεις να μην σημαίνουν τίποτα και να είναι πια απλά ένα έθιμο , ένα έθος . Όμως τα έθη (=εθισμοί , συνήθειες) ενός λαού δημιουργούν το ήθος του . Και αν έχεις λίγο μυαλό θα καταλάβεις ότι το εθ- του έθους και το νο- της νόησης δημιουργούν το ΕΘΝΟΣ .
Μπορεί κάποιοι να καπηλεύονται τις παρελάσεις , μπορεί στα βάθρα των επισήμων να κάθονται άνθρωποι που δεν θα πολεμούσαν ποτέ για τη σημαία , μπορεί στο όνομα της σημαίας να γίνονται εγκλήματα . Αλλά η σημαία είναι η το σήμα στέλλουσα (αυτή που στέλνει το σήμα) και αυτό το σήμα το στέλνει αυτός που κρατά τη σημαία και όχι αυτός που διατάζει άλλους να την κρατούν .
Συγκινήθηκα λοιπόν σήμερα , γιατί αυτά δεν μου τα έμαθε ο πατέρας μου , αλλά ο γιός μου .
Σ'ευχαριστώ παιδί μου .

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου , η Ολυμπιάδα , από μικρή ηλικία βρέθηκε στο μαντείο της Δωδώνης . Αργότερα μυήθηκε στα Καβείρια μυστήρια και έγινε ιέρεια του Βάκχου στη Σαμοθράκη . Εκεί ήταν που την γνώρισε και ο Φίλιππος ο Β και την έκανε γυναίκα του . Η έλξη της Ολυμπιάδας από την μαγεία και τις μυστικιστικές τελετουργίες φαίνεται και από το γεγονός οτι εξημέρωνε φίδια και κοιμόταν μαζί τους.(Πλούταρχος 12,13) .
Όταν έμεινε έγκυος κυοφορώντας τον Αλέξανδρο , κάλεσε κοντά της τον μεγαλύτερο μάγο που έχει ζήσει ποτέ στη γη . Τον ΝΕΚΤΑΝΕΒΩ(Σ) . Κάποιοι λένε ότι αυτός είναι ο πραγματικός πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Δες την εικόνα) . Ο Νεκτανεβώ κάθησε δίπλα της και αφού μελέτησε τα ουράνια σημάδια , την συγκρατούσε από τις ωδίνες του τοκετού και ήλεγχε με τις μαγικές του δυνάμεις τον τοκετό , προκειμένου το παιδί να γεννηθεί την ακριβή στιγκή που είχε υπολογίσει . Μόλις έφτασε η κατάλληλη ώρα και αφού κοιλοπονούσε δύο μέρες η Ολυμπιάδα , της είπε να αφεθεί να γεννήσει και της ανακοίνωσε ότι "τώρα θα γεννήσεις κοσμοκράτορα " . (Ψευδοκαλλισθένης , Βίος Αλεξάνδρου ). Ο Νεκτανεβώ , αναφέρεται επίσης και στο πλέον απόκρυφο βιβλίο ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ , ως ο μεγαλύτερος μάγος που υπήρξε ποτέ .
Και για να προλάβω εύλογες αντιδράσεις σας , να σας υπενθυμίσω και το όνομα που έλαβε ως Φαραώ ο Μέγας Αλέξανδρος . ΦΑΡΑΩ ΝΕΚΤΑΝΕΒΩ ΙΙ

ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Έχεις διορία μέχρι την τελευταία παράγραφο αυτού του άρθρου να σταματήσεις να διαβάζεις . Στο τέλος υπάρχει μία παράγραφος που θα σε εμπνεύσει τόσο πολύ , που θα αρχίσεις να ψάχνεις , θα ενθουσιαστείς , δεν θα μπορείς να σταματήσεις , ίσως , μάλιστα , να κάνεις μια μεγάλη ανακάλυψη για όλη την ανθρωπότητα . Ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος αν γυρίσεις σελίδα . Πρέπει να σταματήσεις .
Νομίζω ότι πείνασες . Δεν πας μέχρι το ψυγείο να δεις τι νοστιμιά σε περιμένει . Πηγαίνοντας , άνοιξε και την τηλεόραση γιατί πιθανότατα συνέβη κάτι πολύ σημαντικό και θα είναι κρίμα να μην είσαι ενήμερος . Αν δεν έχει ειδήσεις , περίμενε μέχρι να αρχίσουν και εν τω μεταξύ χάζευε λίγο σ' αυτή την ταινία που θα δεις . Αν διακόψουν για διαφημίσεις , μην σηκωθείς από την πολυθρόνα γιατί θα χάσεις την ευκαιρία της εβδομάδας , να αγοράσεις το γιαούρτι δέκα λεπτά φθηνότερο. Άρχισαν οι ειδήσεις ? Φοβήθηκες ? Απογοητεύτηκες ? Οργίστηκες ? Είδες που είχα δίκιο , αν δεν τις είχες ακούσει  , θα ήσουν ήσυχος στο σπιτάκι σου σαν να μην συμβαίνει τίποτα . Τώρα όμως δεν εφησυχάζεις . Φοβάσαι ότι μπορούν να σου πάρουν το μισθό , τη σύνταξη , ακόμα και το σπίτι . Απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα . Οργίζεσαι που δεν μπορείς να κάνεις και εσύ τίποτα . Είναι ώρα για δράση .
Σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο και τρέξε να προστατεύσεις τον ευατούλη σου . Πήγαινε και θάψε τα χρηματά σου για να μην ξέρουν πόσα έχεις . Αγόρασε προμήθειες από το super market για τα επομένα δέκα χρόνια . Κλειδώσου μέσα στο σπίτι σου . Θα βγαίνεις μόνο για να πηγαίνεις στη δουλειά , για να μην δίνεις στόχο και μετά θα γυρίζεις στο φρούριο σου , στο σπίτι σου .
Θα ανοίγεις την τηλεόραση και θα μαθαίνεις τα πάντα . Τα βιβλία βγάλτα από την βιβλιοθήκη για να βάλεις στη θέση τους πακέτα με μακαρόνια . Είναι πιο χρηστικά . Με τα βιβλία τώρα , βάζοντας το ένα πάνω στο άλλο σε στίβες , μπορείς να φτιάξεις ένα ωραιότατο τραπεζάκι για να βάζεις πάνω την τηλεόραση . και έτσι θα γλιτώσεις και χρήματα από την αγορά του τραπεζακίου .
Τώρα πια τα κατάφερα . Δεν πρόκειται να ξανανοίξεις βιβλίο , να συζητήσεις με άλλους (οι συνομιλίες καταγράφονται και δεν πρέπει να δίνεις στόχο ) και έτσι υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια . Η δική μου . Είσαι πια απόλυτα προβλέψιμος . Κι εγώ δεν φοβάμαι μην τυχόν και ανακαλύψεις τίποτα και ξεφύγεις .
Α ! και για να δείς πόσο σε νοιάζομαι , δεν θα αποκαλύψω ποτέ και σε κανέναν το μυστικό σου .
Ποιό μυστικό ?
Ότι είσαι ήδη πεθαμένος , αλλά δεν το έχεις καταλάβει γιατί κανένας δεν έκλαψε στην κηδεία σου . Ήταν όλοι πολύ απασχολημένοι , βλέποντας τη διαφήμιση με το γιαούρτι .

ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σε όλους τους χάρτες ο βορράς είναι πάντα επάνω? Σύμβαση θα μου πείτε . Σύμβαση , θα το δεχτώ. Αλλά γιατί όλοι δέχτηκαν την ίδια σύμβαση? Για σκεφτείτε όμως , ότι οι χώρες που έφτιαξαν και φτιάχνουν τις συμβάσεις βρίσκονται όλες στον Βορρά
Έχετε πάει ποτέ στα γραφεία οποιασδήποτε εταιρείας και βρήκατε τον πρόεδρο ή τον διευθύνοντα σύμβουλο στο ισόγειο? Οχι  βέβαια , πάντα βρίσκονται στον τελευταίο όροφο για να έχουν όλους τους άλλους απο κάτω(κυριολεκτικά και μεταφορικά) και να τους εξουσιάζουν. Αυτός είναι ο λόγος που ο βορράς βρίσκεται σε όλους τους χάρτες επάνω. Για να ξέρουμε όλοι ποιός είναι το αφεντικό. Έχετε αναρωτηθεί επίσης , γιατί όλα τα άσχημα πράγματα έχουν σαν πρώτο συνθετικό το δυσ-(δυσ-τύχημα,δύσ-κολο,δυσ-βάσταχτο,δυσ-οίωνο , κ.α.)? Μα γιατί προέρχονται απο την δύσ-η , και ότι προέρχεται από εκεί που χάνεται ο ήλιος είναι δυσ-άρεστο.
Οι συνειρμοί δικοί σας..
Ενώ η ανατολή που προέρχεται από το ανατέλλω(ανα+τέλλω=φέρω σε πέρας,τελείωνω) σημαίνει το ξανατελείωμα.
Σαν να στέκεται μπροστά μας , δηλαδή , ο αρχαίος πρόγονος και βλέποντας τον ήλιο να εμφανίζεται στο στερέωμα , να λέει "ουφ,επιτέλους,ξανατελείωσε κι αυτή η νύχτα".
Και σας διαβεβαιώ ότι παρά την ανησυχία του προγόνου,εδώ και αιώνες όλες οι νύχτες τελείωσαν.
Καλημέρα.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

ΝΤΡΙΝ!!!!Το ξυπνητήρι δείχνει 07:00 και σε επαναφέρει βίαια από αυτό το καταπληκτικό όνειρο που έβλεπες(ζούσες?) στο μοναστήρι των μάγων και ήσουν ο πρωταγωνιστής.Σηκώνεσαι,έχοντας ξεχάσει ήδη το όνειρο και πας να ρίξεις κρύο νερό στο προσωπό σου,ελπίζοντας υποσυνείδητα ότι θα σβήσεις κάθε σημάδι της νυχτερινής σου περιπλάνησης και θα αποδεχτείς τον ρόλο του πρωινού κομπάρσου .
Ενώ σκύβεις για να βρέξεις το προσωπό σου,στον καθρέφτη ακριβώς απεναντί σου εμφανίζεται ο μαύρος ιππότης απο το μοναστήρι των μάγων που δεν πρόλαβε να σε χαιρετήσει τόσο βιαστικά που έφυγες.Φτιάχνεις τον καφέ σου,νυσταγμένος ακόμα,φοράς το made in China ρολόι σου,το made in Malaisia πουκάμισο σου,τα made in Italy παπούτσια σου,αλλά εσύ δεν έχεις φύγει ποτέ από την Ελλάδα.Παίρνεις τα κλειδιά σου και αποφασίζεις επιτέλους να πετάξεις απο την αρμαθιά αυτό το σκουριασμένο κλειδί που κουβαλάς συνέχεια μαζί σου και δεν ξέρεις τι ανοίγει.Το αραχνιασμένο γράμμα στο χωρίς όνομα γραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας σου θα περιμένει κάποιον άλλο να το διαβάσει.Ενώ οδηγείς το αυτοκινητό σου στο δρόμο για τη δουλειά σου,από κάτω σου ακριβώς υποχθόνια τέρατα μάχονται μεταξύ τους κάνοντας το οδόστρωμα να πάλλεται,αλλά εσύ κατηγορείς το μετροπόντικα που δεν λέει να τελειώσει τις εργασίες του.Σταματάς στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα αλλά δεν προσέχεις  το περίεργο φυλαχτό με τα σεληνιακά ιερογλυφικά στο στήθος του περιπτερά.
Φτάνεις στη δουλειά σου,δουλεύεις οκτώ ώρες,όπως κάθε μέρα,κάνοντας τα ίδια και τα ίδια,χρόνια τώρα,ενώ θα μπορούσες αν αξιοποιούσες όλον αυτό τον χρόνο να είχες διαβάσει χιλιάδες βιβλία ,να ταξίδευες σε όλο τον κόσμο,να είχες γίνει ο μεγαλύτερος ταχυδακτυλουργός,να είχες μάθει τα μυστικά της τηλεκίνησης,να είχες γίνει ο μεγαλύτερος ζωγράφος,ίσως να είχες προλάβει να γνωρίσεις μέχρι και το Θεό.
Εξαντλημένος μετά την δουλειά σου,περπατώντας προς το σπίτι ,σκυμένος καθώς είσαι δεν παρατηρείς ότι στα σύννεφα έχει σχηματιστεί το πρόσωπο σου.
Στο ασανσέρ της πολυκατοικίας σου συναντιέσαι με τον ένοικο του δευτέρου ορόφου και ανταλλάζετε μια καλησπέρα ως συνήθως.Αν μιλάγατε περισσότερο,αν ήσουν πιο ανοιχτός με τους ανθρώπους ,ίσως σε καλούσε σπίτι του για καφέ και θα έβλεπες τότε κρεμασμένο δίπλα στη βιβλιοθήκη του το σπαθί που κρατούσες χθες το βράδυ στο όνειρο σου.
Μπαίνεις στο σπίτι σου,ανάβεις τα φώτα αλλά δεν προσέχεις αυτή την έρπουσα σκιά που γλυστράει κάτω απο το ψυγείο.
Ξαπλώνεις στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση και αποκοιμιέσαι τη στιγμή που παράσιτα εμφανίζονται στην οθόνη και μια αλλόκοτη φωνή αρχίζει να σου μιλάει.
Ονειρεύεσαι ότι είσαι συγγραφέας αλλά ξυπνώντας σκέφτεσαι ότι ούτε ημερολόγιο δεν χρειάζεται να γράψεις ,τόσο ανιαρά και προβλέψιμα που είναι τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΡΧΙΖΕΙ

Όλοι έχουμε αισθανθεί την ανάγκη να φύγουμε από την καθημερινότητα,να ξεκολήσουμε από τα συνηθισμένα,να πορευτούμε το δρόμο που ονειρεύτηκαμε .Αλλά κάθε μέρα το αναβάλλουμε προκειμένου να προλάβουμε τις υποχρεώσεις μας,τη δουλεία μας,την οικογενειά μας.Και οι μέρες λιγοστεύουν και εμείς μεγαλώνουμε και συνηθίζουμε σιγά σιγά στην ιδέα ότι αυτή είναι η ζωή μας ,μονότονη,μίζερη,συνηθισμένη.Και δικαιολογούμε τον ευατό μας(ιδίως οι πιο αργοπορημένοι απο εμάς) ότι θυσιάζουμε τα 'ονειρα μας για να έχουν τα παιδιά μας μια πιο άνετη ζωή και να κάνουν τουλάχιστον αυτά ,τα ονειρά τους πραγματικότητα.ΨΕΜΑΤΑ.Είμαστε μοναδικοί,σαν τα όνειρα μας,σαν όλα αυτά που θελήσαμε,μια σπίθα χρειαζόμαστε και θα γίνουμε πυρκαγιά που θα κάψει κάθε τι μίζερο,που θα φωτίσει ολόκληρη τη γη,και θα ανάψει όλα τα φιτίλια των απανταχού ονειροπόλων.
Αυτό περιμένουν τα παιδιά μας,να τους δείξουμε το δρόμο,το δρόμο της ελευθερίας,το δρόμο της καρδιάς,το δρόμο των ονείρων.Αν δεν το κάνουμε εμείς δεν θα το κάνουν ούτε τα παιδιά μας,ότι κι αν τους πούμε ,γιατί τα παιδιά κάνουν ότι ακριβώς κάνουν κι οι γονείς τους και οχι οτι τους λενε να κάνουν ενώ οι ίδιοι δεν το κάνουν.Κι αν δεν το κάνουν ούτε τα παιδιά μας δεν θα το κάνουν ούτε τα παιδιά των παιδιών μας,ούτε τα παιδιά των παιδιών των παιδιών των παιδιών μας.
Θα τα καταδικάσουμε να ζήσουν μια ζωή σαν αυτή που εμείς απεχθανόμαστε.
ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ.ΞΕΚΙΝΑΜΕ.
"Θέλεις να σου πω που πάμε?Πουθενά.Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα μονοπάτια που έχουν καρδιά.Να ρωτάς,έχει καρδιά το μονοπάτι που ακολουθώ?Αν έχει,ακολουθησέ το και μην φοβάσαι τίποτα,ακόμη και αν .ολος ο κόσμος θέλει να σε αποτρέψει απο το να το ακολουθήσεις.Αν δεν έχει,άφησε το,δεν είναι καλό μονοπάτι.Να ψάχνεις πάντα τα μονοπάτια που έχουν καρδιά,και αν καταλάβεις ότι το μονοπάτι που ακολουθείς δεν έχει,μη διστάσεις να το εγκαταλείπεις.Ποιό μονοπάτι σου λέει η καρδιά σου ότι είναι το σωστό?Σε περιμένει να το βαδίσεις.Πήγαινε.Τα μονοπάτια μπορούν να περιμένουν απίστευτα πολύ.Το πρόβλημα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε αρκετό χρόνο στη διαθεσή μας."(Κάρλος Καστανέντα)
Ξεκινάμε λοιπόν ΤΩΡΑ,γιατί στο αύριο κρύβεται το αιώνιο ποτέ.
Μακάρι να συναντηθούμε κάποτε σε κάποιο καλό μονοπάτι.
Αυτό θα σημαίνει πως ξεκινήσατε.
Θα σημαίνει πως κι εγώ έχω ξεκινήσει.